Wielkopolski Park Etnograficzny. Między tradycyjną wsią a teorią i praktyką skansenologiczną

Studium jednego z najważniejszych muzeów na wol­nym powietrzu w Polsce. Ukazuje proces krysta­li­zo­wa­nia się jego koncepcji oraz sposób jej realizacji pod wpływem polskiej i europejskiej myśli skansenowskiej. Opisuje relacje między rze­czy­wistym obrazem trady­cyj­nej wsi wielkopolskiej a jej skansenowską interpretacją, a także pomiędzy ideą ekspozycji skansenowskiej a jej odbiorcą. Próbuje odpowiedzieć na pytanie, czy i w jakim zakresie muzea skansenowskie mogą stać się syn­te­zą tra­dy­cyjnej kultury regionu. Jest to pierwsza te­go typu praca wśród opracowań do­ty­czących pol­skiego muzealnictwa skansenowskiego.

SPIS TREŚCI:

Wstęp   7

Rozdział 1. Wielkopolska jako region budownictwa ludowego   10
1.1. Stan dotychczasowych badań nad tradycyjną architekturą regionu   10
1.2. Zróżnicowanie architektoniczne regionu w świetle dotychczasowych badań 16
1.3. Stan zachowania oraz współczesne formy ochrony tradycyjnej zabudowy wiejskiej   37

Rozdział 2. Wielkopolski Park Etnograficzny — próba syntezy tradycyjnej kultury regionu   46
2.1. Ewolucja założeń programowych WPE   46
2.2. Założenia a realizacja   64
2.3. Wiarygodność i autentyczność ekspozycji?   79
Rozdział 3. Postawy i oczekiwania współczesnego odbiorcy wobec Wielkopolskiego Parku Etnograficznego 89

Zakończenie   98
Aneks   99
Bibliografia 101
Zusammenfassung   109