Grunt i horyzont. Interpretacje nowoczesnej architektury i sztuki

Grunt i horyzont… to refleksje z lat 2013–2020 na temat teorii i historii architektury nowoczesnej oraz przestrzeni i reprezentacji architektury we współczesnych sztukach wizualnych.

Autorka buduje interpretacje wybranych dzieł architektury i sztuki wokół pojęć zapożyczonych z nurtów fenomenologii (Hans-Georg Gadamer, Maurice Merleau-Ponty, Hermann Schmitz), psychologii postaci (Rudolf Arnheim, Juliusz Żórawski) oraz współczesnej estetyki atmosfer (Gernot Böhme, Tonino Griffero) i pokrewnych jej teorii architektury (Hubert L. Dreyfus, Alberto Pérez-Gómez, Peter Zumthor). Grunt i horyzont, pole sił wizualnych w architekturze, przezroczystość i przejrzystość, przestrzeń bezkrawędziowa, atmosfery i nastroje, niesamowitość to terminy ułatwiające opis doświadczenia dzieł architektury i sztuki, takich jak zbudowany wokół drzewa pawilon „L’Esprit Nouveau” Le Corbusiera i Pierre’a Jeannereta (1925), projekt pomnika Droga do Żelazowej Woli Krystiana Burdy (1961) czy architektoniczna makroinstalacja Chmura Jacka Damięckiego (1994).

SPIS TREŚCI:

Wstęp   7

Część I   11
1. Postawa intuicyjno-artystyczna   12
2. Pole sił wizualnych w architekturze  26
3. Przezroczystość obrazu i dematerializacja architektury   46

Część II   63
4. Atmosfery, charaktery i nastroje   64
5. Niesamowitość jako Stimmung  81
6. Atmosfery jako wzorce architektury  90
7. Stimmung architektury i muzyki  106

Część III   119
8. Dialektyka gruntu i horyzontu   120
9. Horyzont i ugruntowanie pamięci   134
10. Planowanie i higiena  149
11. Oderwanie od gruntu i hermetyzacja atmosfery  159

Część IV  185
12. Budowanie wokół drzewa   186
13. Rytmy przestrzeni   211
14. Horyzont dotyku   222
15. Rusztowanie i chmura  237

Nota bibliograficzna   256
Bibliografia  259
Summary  282
Indeks nazwisk  284
Spis ilustracji   296