Katalog
- Architektura(649)
- Budownictwo(439)
- Urbanistyka(209)
- Sztuka(237)
- Design i rzemiosło(52)
- Folklor(18)
- Malarstwo i rzeźba(59)
- Muzealnictwo(14)
- Varia(55)
- Zieleń(150)
- Inżynieria środowiska(68)
- Geodezja i katrografia(22)
- Rysunek i wizualizacje(10)
- Kulinaria(15)
- Plakaty(11)
- NOWOŚCI
- Promocje
Rausz kinetyczny. Animacja bezkamerowa Antonisza jako projekt polityczny
Dostępność:
ostatnie egzemplarze
Wysyłka w:
24 godziny
Opis
Twórczość Juliana Józefa Antoniszczaka analizowano dotąd w wąskim kontekście animacji bezkamerowej, skupiając się na rozstrzygnięciach formalnych i zagadnieniach technicznych. Rausz kinetyczny Ewy Borysiewicz wpisuje dorobek artysty w zupełnie nowe ramy teoretyczne, w których drobiazgowa rekonstrukcja metody twórczej Antonisza jest jedynie punktem wyjścia do dalszych rozważań.
Odnosząc się zarówno do tradycji kina non-camerowego, jak i ustaleń współczesnych teoretyków kultury (Todd McGowan, Jacques Rancière), Borysiewicz rozpoznaje twórczość Antonisza jako głęboko i świadomie polityczną. W tym ujęciu non-camera jest narzędziem kontestacji, środkiem kwestionującym zasady widzialności i niewidzialności narzucone przez komunistyczne władze. „Celem Antonisza – pisze autorka – stało się rozbicie reguły pozoru i ujawnienie istnienia fałszywej wspólnoty poprzez artystyczną aktywizację wyobcowanego widza i zaoferowanie mu możliwości przeobrażenia życia codziennego. Zamierzone przez artystę upowszechnienie animacji bezkamerowej oznaczałoby nie tylko renesans kina w jego esencjalnej formie, ale również odrodzenie intymnej, cielesnej więzi między dziełem a publiką”. W pejzażu artystycznym Polski lat 70. i 80. ubiegłego wieku byłaby to iście rewolucyjna idea.
Odnosząc się zarówno do tradycji kina non-camerowego, jak i ustaleń współczesnych teoretyków kultury (Todd McGowan, Jacques Rancière), Borysiewicz rozpoznaje twórczość Antonisza jako głęboko i świadomie polityczną. W tym ujęciu non-camera jest narzędziem kontestacji, środkiem kwestionującym zasady widzialności i niewidzialności narzucone przez komunistyczne władze. „Celem Antonisza – pisze autorka – stało się rozbicie reguły pozoru i ujawnienie istnienia fałszywej wspólnoty poprzez artystyczną aktywizację wyobcowanego widza i zaoferowanie mu możliwości przeobrażenia życia codziennego. Zamierzone przez artystę upowszechnienie animacji bezkamerowej oznaczałoby nie tylko renesans kina w jego esencjalnej formie, ale również odrodzenie intymnej, cielesnej więzi między dziełem a publiką”. W pejzażu artystycznym Polski lat 70. i 80. ubiegłego wieku byłaby to iście rewolucyjna idea.
Dane techniczne
| Autor | Ewa Borysiewicz |
| Wydanie | 2013 |
| Liczba stron | 173 |
| Okładka | miękka |
| Format | 120 x 160 mm |
Tytuły polecane
Dizajn dla realnego świata
Cena:
79,00 zł
Nerwowa drzemka. O poszerzaniu pola w projektowaniu
Cena:
48,00 zł