Katalog
- Architektura(636)
- Budownictwo(404)
- Urbanistyka(216)
- Sztuka(259)
- Design i rzemiosło(90)
- Folklor(26)
- Malarstwo i rzeźba(65)
- Muzealnictwo(14)
- Varia(72)
- Zieleń(172)
- Inżynieria środowiska(82)
- Geodezja i katrografia(27)
- Rysunek i wizualizacje(18)
- Kulinaria(26)
- Plakaty(12)
- NOWOŚCI
- Promocje
Rausz kinetyczny. Animacja bezkamerowa Antonisza jako projekt polityczny
Dostępność:
ostatnie egzemplarze
Wysyłka w:
24 godziny
Opis
Twórczość Juliana Józefa Antoniszczaka analizowano dotąd w wąskim kontekście animacji bezkamerowej, skupiając się na rozstrzygnięciach formalnych i zagadnieniach technicznych. Rausz kinetyczny Ewy Borysiewicz wpisuje dorobek artysty w zupełnie nowe ramy teoretyczne, w których drobiazgowa rekonstrukcja metody twórczej Antonisza jest jedynie punktem wyjścia do dalszych rozważań.
Odnosząc się zarówno do tradycji kina non-camerowego, jak i ustaleń współczesnych teoretyków kultury (Todd McGowan, Jacques Rancière), Borysiewicz rozpoznaje twórczość Antonisza jako głęboko i świadomie polityczną. W tym ujęciu non-camera jest narzędziem kontestacji, środkiem kwestionującym zasady widzialności i niewidzialności narzucone przez komunistyczne władze. „Celem Antonisza – pisze autorka – stało się rozbicie reguły pozoru i ujawnienie istnienia fałszywej wspólnoty poprzez artystyczną aktywizację wyobcowanego widza i zaoferowanie mu możliwości przeobrażenia życia codziennego. Zamierzone przez artystę upowszechnienie animacji bezkamerowej oznaczałoby nie tylko renesans kina w jego esencjalnej formie, ale również odrodzenie intymnej, cielesnej więzi między dziełem a publiką”. W pejzażu artystycznym Polski lat 70. i 80. ubiegłego wieku byłaby to iście rewolucyjna idea.
Odnosząc się zarówno do tradycji kina non-camerowego, jak i ustaleń współczesnych teoretyków kultury (Todd McGowan, Jacques Rancière), Borysiewicz rozpoznaje twórczość Antonisza jako głęboko i świadomie polityczną. W tym ujęciu non-camera jest narzędziem kontestacji, środkiem kwestionującym zasady widzialności i niewidzialności narzucone przez komunistyczne władze. „Celem Antonisza – pisze autorka – stało się rozbicie reguły pozoru i ujawnienie istnienia fałszywej wspólnoty poprzez artystyczną aktywizację wyobcowanego widza i zaoferowanie mu możliwości przeobrażenia życia codziennego. Zamierzone przez artystę upowszechnienie animacji bezkamerowej oznaczałoby nie tylko renesans kina w jego esencjalnej formie, ale również odrodzenie intymnej, cielesnej więzi między dziełem a publiką”. W pejzażu artystycznym Polski lat 70. i 80. ubiegłego wieku byłaby to iście rewolucyjna idea.
Dane techniczne
| Autor | Ewa Borysiewicz |
| Wydanie | 2013 |
| Liczba stron | 173 |
| Okładka | miękka |
| Format | 120 x 160 mm |
Koszty dostawy
| Paczkomaty InPost | Kwota zakupów | Koszt przesyłki przedpłata |
| powyżej 200 zł | 0 zł | |
| do 200 zł | 3 zł | |
| do 150 zł | 5 zł | |
| do 100 zł | 9 zł |
| Kurier DPD | Przedpłata | Płatność za pobraniem |
| 11 zł | 15 zł |