Rausz kinetyczny. Animacja bezkamerowa Antonisza jako projekt polityczny
Opis
Odnosząc się zarówno do tradycji kina non-camerowego, jak i ustaleń współczesnych teoretyków kultury (Todd McGowan, Jacques Rancière), Borysiewicz rozpoznaje twórczość Antonisza jako głęboko i świadomie polityczną. W tym ujęciu non-camera jest narzędziem kontestacji, środkiem kwestionującym zasady widzialności i niewidzialności narzucone przez komunistyczne władze. „Celem Antonisza – pisze autorka – stało się rozbicie reguły pozoru i ujawnienie istnienia fałszywej wspólnoty poprzez artystyczną aktywizację wyobcowanego widza i zaoferowanie mu możliwości przeobrażenia życia codziennego. Zamierzone przez artystę upowszechnienie animacji bezkamerowej oznaczałoby nie tylko renesans kina w jego esencjalnej formie, ale również odrodzenie intymnej, cielesnej więzi między dziełem a publiką”. W pejzażu artystycznym Polski lat 70. i 80. ubiegłego wieku byłaby to iście rewolucyjna idea.
Dane techniczne
Autor | Ewa Borysiewicz |
Wydanie | 2013 |
Liczba stron | 173 |
Okładka | miękka |
Format | 120 x 160 mm |